Połowa Polaków mieszka w domach jednorodzinnych, z których trzy czwarte jest źle ocieplonych i niedogrzanych. Podobny procent tych budynków jest ogrzewanych kotłem lub piecem węglowym, zanieczyszczających najbliższe otoczenie pyłami oraz substancjami rakotwórczymi. Takie dane wynikają z raportu „Strategia modernizacji budynków: Mapa Drogowa 2050”.
Termomodernizacja, przy wsparciu dopłatami, przyniosłaby więc nie tylko wymierne korzyści finansowe dla właścicieli tych budynków, w postaci zmniejszonych rachunków za ogrzewanie, ale także poprawiła komfort cieplny osób zamieszkujących podobne domy oraz chroniłaby środowisko naturalne przed zanieczyszczeniami i niską emisją.
W budownictwie można osiągnąć największą oszczędność energii, przekraczającą 90 proc., zarówno w nowych domach, jak i w budynkach istniejących, poddawanych rewitalizacji i prawidłowej termomodernizacji.
Według Ustawy z 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów, do przedsięwzięć termomodernizacyjnych zaliczamy następujące działania:
- Obniżenie energochłonności budynku – obłożenie ścian zewnętrznych warstwą izolacji termicznej, wymianę okien, instalację rekuperatora dla odzysku ciepła ze zużytego powietrza wentylacyjnego.
- Zmniejszenie straty energii pierwotnej – wymiana przestarzałego kotła na nowoczesny, wysokosprawna kogeneracja, zastosowanie rur preizolowanych w lokalnej sieci ciepłowniczej.
- Zamiana ogrzewania indywidualnego na sieciowe.
- Zastosowanie OZE do ogrzewania budynku i podgrzewania c.w.u., np. poprzez montaż kolektorów słonecznych lub pompy ciepła.